સાહિત્ય

” માનવ જરાં એક ગ્લાસ પાણી આપજે જો.. ઓફિસે થી થાકેલી આવેલી ઈશાની એ પોતાના પતિ માનવ ને બુમ પાડી.”

“બીજાની માન્યતા પર તું ન તારૂં મુલ્ય આંકી લે, કે ખુદની જાત ઓળખવા કોઇ દર્પણ નથી જોતું…” આખી સોસાયટીમાં છેલ્લા

રિવાજ એવો વિચિત્ર કે ઘરે વહુ લાવવી હોય તો સામે સાટું આલવું પડે. જડી વિચારી રહી હતી કે – સમાજમાં

લખમણને મુદ્દલે ટ્રેકટર લાવવાની ઈચ્છા હતી જ નહીં, કારણ તેની પોતાની માલિકીની જમીન તો માત્ર સાત વિઘાનું એક ખેતર નામે

વિદ્યા બેન પચાસ વર્ષ ના હતા… તેમના પતિ મુળજી ભાઈ મૃત્યુ પામ્યા હતા આથી તે પોતાના એક ના એક દીકરા

ચારેકોર હસીખુશીની છોળ ઉડતી હતી.. ઘરનું પ્રાંગણ શણગાર્યું હતું અને લગ્નગીતો દરેક દિશાએથી વાયરા સાથે વહીને વન્તિથીના કાનમાં પડઘાતા હતા.

નિરાલી આજે સવાર થી જ ખૂબ ખુશ હતી…. કારણકે આજે તે પોતાની એકઝામ નું છેલ્લું પેપર પતાવી ને લગભગ છ

*”ફૂલોની પાંદડી પર ભીનાશ છે આજે,* *લાગે છે ઝાકળનો સ્વીકાર કરે છે આજે”* ફિલ્મી હિરોથી પણ વધુ હેન્ડસમ, કામદેવના અવતાર

ધનસુખરામના ઘરથી નજીક હોમિયોપેથીક કોલેજ. આ કોલેજમાં ભણતા ઓળખીતાના બે છોકરાઓને દેવિકાએ પેઇંગ ગેસ્ટ તરીકે જમાડવાનું ચાલુ કરેલું તો ધીમે

આખા ઘરમાં ધમાલ ચાલતી હતી. જાણે જો ઘરને શરીર હોત તો પગ ઉપર અને તેનું માથું નીચે હોય તેવી સ્થિતિ